Bij de laatste verhuizing van het kantoor bleken we over een grote hoeveelheid foto's van buitenspelen te beschikken. Foto's die in het kader van het werk voor speelruimteplannen, schoolpleinen en speeltuinen gemaakt zijn. Bij elkaar zijn dit alleen bij SPEELRUIMTE al meer dan 50.000 foto's. Dit zijn zowel foto's op negatief uit de zwart/wit tijd begin jaren '90, als kleur uit de latere jaren. Vanaf de millennium wisseling zijn dat ook meer en meer digitale foto's.
Bij diezelfde verhuizing kwam het fotoboek "Buiten is zoveel te beleven" (José Rijnen/ Stichting LANS, Utrecht 1991, ISBN 90-70636-37-9 / ISBN 9070636379 / ISBN 9789070636371) weer eens te voorschijn. De combinatie van de teksten van José met de foto's van Rudi Kleingeld geeft een lichtvoetige uitbeelding van het belang van buiten spelen in de woonomgeving. Het idee ontstond om een selectie van foto's op deze site bijeen te brengen en de indeling en teksten van José hiervoor te hergebruiken.

Dat geeft ook precies de bedoelingen weer die we met deze site hebben: aantonen dat buitenspelen belangrijk is en nog steeds daar voorkomt waar wij volwassenen even de ruimte (de speelruimte) laten. Daar waar even niet geparkeerd wordt. Daar waar het even rommelig is. Daar waar boze buurman even de andere kant opkijkt of net verhuisd is. Maar ook daar waar we het buitenspelen in onze bestemmingsplannen, verkeerscirculatie- en groenplannen naartoe geregeld hebben.

ir. Dirk Vermeulen, Voorzitter Stichting SPEELRUIMTE

Met ons veldwerk zien we straten en stoepen, komen we in parken, op braakliggende terreintjes, op speelplaatsen, op achterpaden bij woningen, op pleintjes en plantsoentjes. Het is verrassend om de rijkdom aan activiteiten te zien die kinderen buiten ondernemen. De foto's laten ook duidelijk zien dat wij als volwassenen niet klaar zijn als we hier en daar een speelplaatsje met een klimrek en hobbel-element neerzetten. Kinderen gebruiken de hele woonomgeving voor hun buitenspelen.

Elke leeftijd heeft z'n eigen activiteiten en spelletjes. De baby, die geniet van het kriebelende gras in zijn handjes, de peuter die eindeloos een stoepje op en af klimt, de kleuter die uren zoet is met zand en water, het schoolkind dat je onafscheidelijk met zijn fiets in de weer ziet, de tiener die zijn leeftijdsgenootjes opzoekt of de jongere die zomaar wat rondhangt. Allemaal hebben ze, op hun eigen manier, een eigen plek nodig buiten. Soms kan dat samen met kinderen van andere leeftijden, soms moet je ze echt een eigen stekkie geven.
Elke leeftijd heeft zo zijn eigen spelvoorkeuren, maar tegelijkertijd zien we dat een aantal activiteiten gedurende jaren favoriet blijven, zoals fietsen bijvoorbeeld. Natuurlijk zijn er dan verschillen: de peuter op z'n driewieler, het schoolkind op crossfiets of roze fiets-met-mandje (want ook in het buiten spelen zien we de sekse-verschillen) en de tiener op racefiets of mountainbike.
We hebben geprobeerd die grote variëteit aan buitenspeel-activiteiten, de verschillen en overeenkomsten daarin, van de verschillende leeftijdsgroepen in beeld te brengen. Daarnaast hopen we dat de lezer/kijker zich realiseert dat kinderen vóór alles ruimte buiten nodig hebben om tot hun eigen spel te komen.
Broodnodige ruimte, letterlijk en figuurlijk. Letterlijk, in vierkante meters oppervlakte, geen vanzelfsprekendheid meer in steden die volslibben met auto's die allemaal een parkeerplaats willen. Figuurlijk, in een beetje begrip, tolerantie van onze kant. Of we nu ouders zijn of gewoon buurtbewoners zonder kinderen, laten we niet meteen van alles verbieden of aan banden leggen. Want is die vuile, gescheurde broek nou echt zo'n ramp en maakt dat groepje jonge voetballers je het leven nou echt onmogelijk?

Spelen is voor kinderen leuk en ontspannend, maar ook broodnodig. In het spel kunnen kinderen zich ontwikkelen. Ze leren hun lichaam en hun verstand te gebruiken. Ze leren goed met hun eigen gevoelens en die van anderen om te gaan. Spelenderwijs...de foto's spreken wat dat betreft voor zichzelf.